Koi No Yokan

Την περίοδο 1995-2000 τα "Adrenaline", "Around the Fur" και "White Pony" ήταν τα άλμπουμ που έλιωναν στο cd player μου. Θέλεις τα λεφτά που δεν υπήρχαν για να προμηθευτώ τους δίσκους που ήθελα, θέλεις ο υπολογιστής που ποτέ δεν αγόρασα (για τον ίδιο λόγο) και δεν μπορούσα να ακούω mp3, θέλεις που οι γαμημένες κιθάρες των Deftones και οι κραυγές του Chino μου έλιωναν τον εγκέφαλο, ήταν το συγκρότημα που με συντρόφευε τις περισσότερες ώρες της μέρας, και από τα λίγα εκείνης της περιόδου που δεν ντρέπομαι να αναφέρω. Τα δύο τελευταία τους άλμπουμ τα άκουσα αρκετό καιρό μετά την κυκλοφορία τους αλλά το "Koi No Yokan" λέω να το τιμήσω στην ώρα του. Το πρώτο δείγμα, το "Leathers", είναι ένα κλασικό Deftoniκό τραγούδι, με τρελή ένταση και δυναμική και τον Chino να ξερνάει στο μικρόφωνο βεβαίως βεβαίως. Το επίσημο όμως πρώτο σινγκλ, το "Tempest", θυμίζει λίγο από τους παλιούς Deftones, αρκετά μελωδικό, με διακυμάνσεις, χωρίς να λείπουν όμως τα απαραίτητα ξεσπάσματα. Θα έλεγα ότι δεν είμαι πλέον και πολύ του genre, αλλά ποιον κοροϊδεύω, οι Deftones ήταν από πάντα ένα genre από μόνοι τους. Long time no see boys!

~ Chi, βάστα ρε μάγκα, βάστα γερά!