Namesake

Ξέρω τι πρέπει να γράψω γι' αυτό το δίσκο, βασικά όχι να γράψω, να δώσω αυτό και αυτό το λινκ, και να πω μια από τα ίδια πάλι φέτος. Δηλαδή αριστούργημα. Αλλά ας προσθέσω δύο παπαριές επιπλέον. Ο πιο ολοκληρωμένος τους δίσκος μέχρι σήμερα, κλισέ αλλά ισχύει. Συμπαγείς συνθέσεις, δαιμονιώδη ξεσπάσματα, εύθραυστα αλλά και βαρβάτα φωνητικά. Σίγουρα περισσότερο σκοτεινός, το καταλαβαίνεις από το πρώτο τραγούδι "Death In The Family", το οποίο είναι ένας μεγαλειώδης, κλειστοφοβικός, ambient παιάνας μέχρι το τέταρτο λεπτό και μετά εξελίσσεται στο χειρότερο εφιάλτη σου. Και κάπως έτσι συνεχίζει μέχρι το τέλος, η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη, απλά υπέροχος! Μερικές σκόρπιες προτάσεις από το πως παρουσιάζουν οι ίδιοι οι Ten Kens το Namesake :

"At its core, ‘Namesake’ is the thinking man’s stoner rock - an abstract art-piece constructed from the remains of decaying genres. Without delusion and with grounded ambition, Ten Kens present an epic auditory narrative of life, death, and all the sounds in-between."

"The effectiveness with which Ten Kens stage these songs, play with them, allow them their much needed space and still let everything fall back into pieces again, shows stylistic parallels to their golden age forefathers Bauhaus, The Pixies and Radiohead."

"With a newly found musical aesthetic and rich psychedelic spirit, Ten Kens forge a brave new world that is as captivating as it is reclusive."