We're Not Gonna be the Same Again

Τα λόγια που θα ακολουθήσουν δεν θα είναι και τόσο αντικειμενικά. Αλλά πως μπορείς να είσαι αντικειμενικός όταν προσπαθείς να γράψεις δύο αράδες για ένα δίσκο που γεμίζει τον ελεύθερό σου χρόνο (και μη) τον τελευταίο μήνα;

 

“We don’t care about having something fast, making something last, building up our past – we don’t care. We don’t care about parties, drugs, fashions, girls, power, people, melody – we don’t care”

Το "How To Perform A Funeral" (τον πρώτο τους δίσκο) τον άκουσα σχεδόν ένα χρόνο από τότε που βγήκε και δεν κατάφερα να τον συμπεριλάβω στις αγαπημένες κυκλοφορίες του 2008, γιατί σίγουρα κάπου εκεί μέσα θα βρισκόταν. Από τότε όμως τους ακολουθώ πιστά και καθε φορά με ανταμοίβουν γι' αυτό. Όπως το 2009 με το "The Ticket EP" και στις αρχές του 2011 με το παρανοϊκό "Il Pomeriggio Non Si Sa Mai Bene Cosa Fare".

Αν έπρεπε να περιγράψω τον ήχο των Peter Kernel θα έλεγα ότι παίζουν alternative μουσική με πλούσια punk και DIY στοιχεία. Τέλος πάντων, ας μην κολλάμε σε ταμπέλες, ας πούμε απλά ότι είναι υπέροχοι.

Δεν νομίζω πως είναι εύκολο να μην ερωτευτείς την φωνή της Barbara Lehnhoff (η οποία μαζί με τους υπόλοιπους PK επιμελείται και τα βίντεο του συγκροτήματος), αυτές τις υπέροχες τσιριχτές λέξεις που βγαίνουν με τόσο πάθος και σε κάνουν να κρέμεσαι από τα χείλη της.....

Δύσκολα θα καταφέρεις επίσης να μην πωρωθείς με τα εξαίσια ριφάκια του Aris Bassetti τα οποία σε συνδυασμό με τα spoken φωνητικά του και τα "μηχανικά" τύμπανα του Ema Matis δημιουργούν ένα άκρως ηλεκτρισμένο αποτέλεσμα.

Οι Peter Kernel με το "White Death & Black Heart" καταφέρνουν για ακόμη μια φορά να μας παρουσιάσουν ένα δεμένο μουσικό σύνολο. Ένα δίσκο εκρηκτικό, με catchy μελωδίες και αριστοτεχνικές συνθέσεις. Ένα δίσκο που δεν θα ακούσεις πολλές φορές αποσπασματικά αλλά πάντα θα επιδιώκεις την ικανοποίηση του να τον απολαμβάνεις από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ναι τόσο καλός είναι......