Δι Εξ

 Κάποια στιγμή τον Μάρτιο του 2005........................

-Δημήτρης : Το βράδυ λέω να πάω στους The Ex.
-Zeugolator : Χμμ, δεν τους ξέρω.
-Δημήτρης : Ένα παλιό συγκρότημα από την Ολλανδία είναι που παίζει ενδιαφέρον πανκ.
-Zeugolator : Πφφφ, παλιό ε; Ποιος ασχολείται με παππούδια, δεν θα έρθω......

Κάποια στιγμή τον Οκτώβριο του 2011....................

-Zeugolator : Ανεβαίνω το σ/κ για Mogwai, θα πας ε;
-Δημήτρης : Έτσι λέω.
-Zeugolator : Θα έρθει και ο Κώστας;
-Δημήτρης : Αυτός θα πάει σίγουρα The Ex.
-Zeugolator : Πφφφ, πάλι τα παππούδια μπροστά μου; Καλά, εμείς θα πάμε Mogwai, μπορείς να πάρεις εισιτήρια;
-Δημήτρης : Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο τις τελευταίες μέρες αλλά θα προσπαθήσω.
-Spicy Entertainment : οι προγραμματισμένες συναυλίες των Mogwai την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, στο Fuzz Club στην Αθήνα και το Σάββατο 22 Οκτωβρίου, στο Block 33 στη Θεσσαλονίκη μετατίθενται σε νέα ημερομηνία.
-Zeugolator : Έλα ρε, μου έμεινε το εισιτήριο του τρένου οπότε θα ανέβω, ας κανονήσουμε κάτι.
-Δημήτρης : Οκ, έλα και βλέπουμε.
-Zeugolator : Έφτασα. Δεν μου λες, αφού ήταν να πάμε σε συναυλία μήπως να μάθουμε αν γίνει αυτή των The Ex, να πάμε εκεί, να δω και γω τι σκατά παίζει με τα παππούδια;
-Δημήτρης : Ε ναι, βασικά αυτό έλεγα να κάνουμε.

Έπρεπε να γίνουν όλα αυτά το λοιπόν για να βρεθώ σε μια συναυλία των The Ex, και ευχαριστώ όλα αυτά τα μικρά πράγματα που συνέβησαν γιατί νιώθω πολύ τυχερός που παρακολούθησα αυτό το live, σε έναν από τους χώρους που αγάπησα πολύ την εποχή που ζούσα στην Θεσσαλονίκη, το Ξυλουργείο. Μάλιστα το χάρηκα διπλά γιατί ο κόσμος της βόρειας Ελλάδας τίμησε τους "Παλαίμαχους" Τhe Ex και γέμισε το μαγαζί.

Οι The Ex ήταν εντυπωσιακοί όχι γιατί είχαν εκκωφαντικές κιθάρες και ένα οδοστρωτήρα στα τύμπανα που έπαιζε σαν μηχανάκι. Ήταν πραγματικά εντυπωσιακοί γιατί ήταν ουσιαστικοί, ήταν αληθινοί και γνήσιοι. Δεν έκαναν τίποτα απλά για να εντυπωσιάσουν αλλά ότι γινόταν πάνω στην σκηνή ήταν κατάθεση ψυχής. Τρεις κιθάρες και ή Katherina Bornefeld στα τύμπανα. Μπορεί ο ήχος να μην ήταν τόσο δυνατός όσο θα ήθελα αλλά εκεί μπροστά ιδρώσαμε όλοι μαζί παρέα ούτως ή άλλως. Η ενέργεια τους περνούσε με τόσο εύκολο τρόπο στο κοινό λες και ήμασταν συνδεδεμένοι με κάποιο μαγικό τρόπο, ακόμη και στους άσχετους (όπως εμένα), που τους άκουγαν για πρώτη φορά. Παρακαλούσα να μην τελειώσει ποτέ αυτή η συναυλία και χειροκρότησα όσο μπορούσα για να σκάσουν στην σκηνή για το δεύτερο encore, και το έκαναν με μεγάλη ευχαρίστηση, γιατί είναι και γαμώ τα άτομα, έτσι απλά.

Μετανιώνω που δεν ακολούθησα τον Δημήτρη το 2005 για να τους δω και με τον προηγούμενο τραγουδιστή τους, μετανιώνω που δεν έχω ακούσει ποτέ μου δίσκο τους, αλλά διάολε δεν θα μετανιώσω ποτέ που κατατάσσω αυτή την συναυλία σε μία από τις κορυφαίες που έχω βρεθεί ποτέ μου. Σας ευχαριστώ! 

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.