Black through white

Είναι γνωστό ότι το λευκό σε χαλαρώνει, σου δημιουργεί γαλήνια συναισθήματα και ευφορία. Καμιά φορά όμως σε οδηγεί σε μελαγχολία και σου ανοίγει τις πόρτες για δύσβατα μονοπάτια. Δύο συγκρότημα από την Ισλανδία που βρήκαν την σκοτεινή πλευρά του λευκού είναι και τα παρακάτω.

Για τους τεράστιους Singapore Sling δεν ξέρω τι να πω. Αν δεν τους γνωρίζεις μην χάνεις χρόνο, ψάξε! Το Never Forever είναι το έκτο τους πόνημα, κυκλοφόρησε σχεδόν έξι μήνες μετά το επικά σκοτεινό Must Be Destroyed. Με σαφώς λιγότερες κιθάρες από τις μελωδίες του παρελθόντος, με πλούσια synths και drum machines, χωρίς αυτό βέβαια να επηρεάζει το βρώμικο τους ύφος. Όπως είπε και ο Henrik Björnsson σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις τους "θέλαμε αυτή τη φορά ο θόρυβος να προέρχεται από διαφορετική πηγή και όχι από τις κιθάρες και το μπάσο". Άγριο, σάπιο, αραχνιασμένο, εξαιρετικό!

 

Από την άλλη έχουμε το νέο project της αδερφής του Björnsson (η οποία έχει χαρίσει ουκ ολίγες φορές την φωνούλα της σε τραγούδια των Sling). Το ντουέτο των Two Step Horror μας παρουσίασε πριν λίγο καιρό το ντεμπούτο του, που ακούει στο όνομα Living Room Music. Περιέχει οκτώ αργόσυρτες, υπνωτικές, βασανιστικές συνθέσεις που σου τρώνε την ψυχή σιγά σιγά. Περισσότερο πειραματικός ήχος (σε σχέση με αυτόν των Sling), με πλούσια ηλεκτρονικά στοιχεία και με τα γυναικεία φωνητικά σαν Ερινύες σου κάνουν τον εγκέφαλο άνω κάτω. Σκοτεινό, μυστικιστικό, απόκοσμο, υπέροχο!