When it comes to Adultery, I am my own Genre
Έχω μεγάλη αδυναμία στις σκοτεινές, βρώμικες μουσικές. Στις μουσικές που μυρίζουν αποσύνθεση. Όταν έβαλα εχθές να ακούσω το Vent των The You and What Army Faction στο μετρό καθώς γυρνούσα σπίτι κάθε φορά που έκλειναν τα μάτια μου μου ερχόταν στο μυαλό μια συγκεκριμένη εικόνα : ένα υπόγειο στούντιο στο κέντρο της Αθήνα, δύο ορόφους κάτω από τη γη, το οποίο δεν μπορείς να διασχίσεις εύκολα από τα δεκάδες τσαλακωμένα τενεκεδάκια μπύρας και στο οποίο δεν μπορείς να δεις πάνω από δύο μέτρα λόγω της κάπνας των τσιγάρων. Η μουσική ακούγεται στο βάθος, νιώθεις τις μπαγκέτες να διαλύονται σε κάθε χτύπημα και κομματάκια ξύλου να χτυπάνε το πρόσωπό σου, τις χορδές της κιθάρας να σπάνε μία μία και τον τραγουδιστή να βυθίζεται σιγά σιγά στην λήθη του. Θα κυκλοφορήσει σύντομα από από την moremars.
Σχόλια
Οσο για τη ληθη εκει που σχηματιζεις μια καλη εικονα για τη μουσικη τους σκαει αυτο και λες του αρεσε αυτο που ακουσε ή οχι; Τι να σου πω; Ουτε το νιρβανα μου φαινεται σωστο!!!! Αλλα και παλι δεν τα καταφερνα ποτε καλα στην εκθεση!!!
Επισης αυτο με την αποσυνθεση μου θυμισε τον πρωτο κυκλο του Fringe!!!! lol