Let us be forgotten Let us rest in peace We were the figures of enormous grey And we should never have been

Ήμουν και γω στο πρώτο live των gravitysays_i. Και έχω να θυμάμαι τόσα πολλά.... Τον ζεστό χώρο που μας φιλοξένησε. Την έλλειψη τσιγαρίλας. Τα ανύπαρκτα μουρμουρητά. Την υπέροχη φωνή του Μάνου. Τα δαιμονιώδη τύμπανα του Νίκου. Τα εκρηκτικά ριφάκια του Άκη. Τις ευαίσθητες μελωδίες που γεννούσε το τσέλο του Σπύρου και τον αεικίνητο Λευτέρη να δίνει ρυθμό με το μπάσο του. Την διαπίστωση ότι σαντούρι και ηλεκτρική κιθάρα μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά. Το υπέροχο ξεκίνημα με τα αγαπημένα μου τραγούδια από το "the roughest sea". Το κλείσιμο της βραδιάς με την παρουσίαση του νέου τους δίσκου. Το ξεκίνημα ενός σπουδαίου συγκροτήματος!

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ