The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud
Δεν είναι και εύκολο να ξεπεράσεις ένα άλμπουμ σαν το “The Roughest Sea”. Τι να πρωτοθυμηθώ; “objects in mirror are closer than they appear”, “siamese”, “wicked sky”, “pairs”, “gravitysays_i”. Είναι ένας τόσο καλά προσεγμένος δίσκος που δεν μπορείς να του βρεις εύκολα ατέλειες. Το στοίχημα μεγάλο λοιπόν. Ένα στοίχημα που αυτή την φορά οι gravitysays_i κατάφεραν να κερδίσουν με μόλις 27 λεπτά και 26 δευτερόλεπτα. Τόσο κρατάνε τα δύο μέρη του “The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud”.
Σε όλη τη διάρκεια του δίσκου το κλίμα είναι απαισιόδοξο. Τόσοι οι τίτλοι των τραγουδιών όσο και οι στίχοι προδίδουν απογοήτευση. Μιλούν για ψεύτικα ιδανικά, κατάπτωση ηθικών αξιών, λανθασμένο προσανατολισμό, σάπια πρότυπα. Επιπλέον τα χορωδιακά φωνητικά, τα οποία εμφανίζονται συχνά, δίνουν μεγαλύτερο βάρος στις λέξεις, ακούγονται σαν μοιρολόι, ψαλμωδίες για ένα τέλος που πλησιάζει (ίσως).
Μουσικά οι gravitysays_i εμφανίζονται περισσότερο πειραματικοί, με πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες και θαυμάσιες ενορχηστρώσεις. Την μεγάλη διαφορά την κάνει το σαντούρι. Ο Μάνος πέρα από τα εξαιρετικά φωνητικά συνεισφέρει και μοναδικές συγκινήσεις με τις μελωδίες ενός οργάνου που ομολογουμένως με αιφνιδίασε. Με αιφνιδίασε η επιλογή του αλλά κυρίως ο αρμονικός τρόπος που δένει τελικά με τον ηλεκτρικό ήχο του συγκροτήματος, κάτι που δεν περίμενα. Ο Νίκος στα τύμπανα εμφανίζεται γι' άλλη μια φορά ασταμάτητος ενώ τα ριφάκια της δεύτερης κιθάρας είναι καθηλωτικά.
Το νέο πόνημα των gravitysays_i είναι κολλητικό. Δεν έχω καταφέρει μέχρι και σήμερα να το αφήσω να παίξει μόνο μια φορά. Είναι η δυναμική του, το συναίσθημα που βγάζει, η ειλικρίνεια του, οι σκέψεις που σε βάζει να κάνεις, οι πικρές αλήθειες που εξιστορεί, όλα αυτά το κάνουν τόσο ιδιαίτερο και σε σπρώχνουν να πατά το play ξανά και ξανά.
Σχόλια