Ἀποκάλυψις


Καθώς χειμωνιάζει το μουσικό χαλί που επιδιώκω να στοιχειώνει τα βράδια μου (και τις μέρες μου) είναι κάπως μελαγχολικό, απόξενο, μουντό. Τοποθετώ τις νεοgothic ιέρειές μου στην σειρά και τις αφήνω να με στέλνουν στα τάρταρα. Μετά τις Zola Jesus, Tamaryn και τις περισσότερο light Rykarda Parasol και Birds Of Passage τοποθετώ πάνω από το κρεβάτι μου και την Chelsea Wolfe. To Ἀποκάλυψις, η πρώτη της φετινή δουλειά, ξεκίνησε σαν Ep, τελικά προστέθηκαν και μερικά επιπλέον τραγούδια και έχει πάρει την μορφή κανονικού Lp. Δίσκος στοιχειό, κανονικά! Τύμπανα παρμένα από απόκρυφες μυστικιστικές τελετές, ηχούν αργόσυρτα, βασανιστικά ενώ ψυχοβγαλτικές κιθάρες, ηχητικές ερινύες, σε κατατρώνε από την αρχή του δίσκου (μην τρομάξεις με το PRIMAL//CARNAL, συνέχισε παρακάτω άφοβα) μέχρι την τελευταία νότα. Και πάνω σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί η ΦΩΝΑΡΑ της Chelsea (κάνει την κυρία PJ να ακούγεται σαν κοριτσάκι του δημοτικού), μαγευτική, αισθαντική, ερωτεύσιμη....Αν δεν είσαι συνηθισμένος στον ήχο των παραπάνω καλλιτεχνών μην το τολμήσεις, θα σε καταβροχθίσει μονομιάς. Αν από την άλλη λατρεύεις τις σκοτεινές μελωδίες, όρμα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η Chelsea Wolfe κυκλοφορεί λογικά τον επόμενο μήνα το πρώτο της (αφού το Ἀποκάλυψις ήταν να βγει σαν Ep) άλμπουμ The Grime and the Glow στην Pendu, preorder εδώ.




Σχόλια

Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
φωναρα...κιθάρα....σε λειώνει τελειως...πι τζεη who ?
Ο χρήστης Unknown είπε…
Ακριβώς!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τι μανία και αυτή! Γιατί πρέπει να συγκρίνεις την κάθε, μα την κάθε τραγουδίστρια με την PJ Harvey; Τόσο πολύ την απεχθάνεσαι; Δεν το καταλαβαίνω. Εγώ μεγάλωσα με τους δίσκους της, αν και πρώτα άκουσα το Rid of Me και μετά το Dry και συνεχίζω να τη θαυμάζω ακόμα. Η Chelsea Wolfe μόλις κυκλοφόρησε ένα LP, το οποίο δεν είναι καλύτερο ούτε του To Bring You My Love, ούτε του Stories from the City, Stories from the Sea ούτε καν του πιο πρόσφατού του της White Chalk.

Ιωάννα Χ
Ο χρήστης Unknown είπε…
@ Στα δικά σου αυτιά, στα δικά μου είναι πολύ φρέσκια, πιο ζωντανή, πιο ΦΩΝΑΡΑ, απλά τότε δεν υπήρχε μεγάλη προσφορά ή δεν μπορούσες να έρθεις σε επαφή με μικρούς καλλιτέχνες τόσο εύκολα. Το λέω γιατί δυστυχώς ο δίσκος της θα περάσει απαρατήρητος, και δεν πρέπει. Όπως και να το κάνουμε η φωνή της PJ είναι ο ορισμός της σκοτεινής κιθαριστικής μουσικής, αν δεν την συγκρίνω μαζί της με ποια να την συγκρίνω. Επίσης μου αρέσει να απομυθοποιώ καταστάσεις.....
Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
Ιωαννα ,η Pj είναι μια πολυ σπουδαια μορφη του ροκ (και τουλαχιστον εγω τη λατρευω σε υπερθετικο βαθμο απο την πρωτη στιγμη που την ακουσα,το 1993 )και προτυπο πολλων απο αυτες που θαυμαζουμε.Το οτι η τσελσι γραφει ροκ τραγουδια και τα ερμηνευει με τροπο που θυμιζει λιγο πι τζει μαλλον κομπλιμεντο ειναι.Φυσικα και δεν συγκρινονται η δισκοι της αλλα ο δισκος της τσελσι ειναι εξαιρετικος και μας βαζει στη πριζα να περιμενουμε καλυτερα ακομα απο αυτην τα επομενα χρονια.Μας πειθει περισσότερο από πολλές τριγυρω...
Ο χρήστης Raggedy Man είπε…
"ο ορισμός της σκοτεινής κιθαριστικής μουσικής" είναι η Jarboe... Να μην πω κι εγώ τη μαλακία μου; Να την πω... Ωραία η Τσέλσυ...
Ο χρήστης Unknown είπε…
@ indiefuck Πωπω, Jarboe, τι είπες τώρα, σχεδόν ανατρίχιασα, ψάχνω τώρα τον υπέρτατο δίσκο που κυκλοφόρησε με Neurosis, έχω τόσο καιρό να ακούσω Jarboe!

Δημοφιλείς αναρτήσεις