65daysofstatic - We Were Exploding Anyway (2010, Hassle Records)

  

Κάπου κάπου, διάσπαρτα μέσα στον χρόνο εμφανίζονται συγκροτήματα που κάνουν το μπαμ. Παρουσιάζουν κάτι τόσο φρέσκο και διαφορετικό που ορίζονται ως οι πατέρες του ήχου/είδους αυτού. Στην συνέχεια εμφανίζοντα αυτοί που θα αντιγράψουν και θα αναπαράγουν το συγκεκριμένο προϊόν και αυτοί που θα προσπαθήσουν να το πάνε ένα βήμα παραπάνω.

Οι 65daysofstatic εμφανίζονται στην δισκογραφία το 2004, την εποχή που το post rock βρίσκεται στην καμπή του και θεωρείται από πολλούς είδος παρωχημένο και ξεπερασμένο. Έχοντας αυτό στα υπόψιν η παρέα από το Sheffield τολμά να παρουσιάσει κάτι που έχει σαν βάση το post rock αλλά με πολλές σφήνες φρεσκάδας.

Το The Fall of Math είναι ένα πραγματικός δυναμίτης. Διαολεμένες κιθάρες, ρομποτικά τύμπανα, μπλιμπλίκια από laptop και φωνητικά samples. Κάτι νέο ξεκινά. Τον επόμενο χρόνο έρχεται το One Time For All Time, βιαστικά θα έλεγε κανείς, αλλά όταν το ακούς είσαι σίγουρος ότι αυτό το τέρας δεν θα μπορούσε να μείνει περισσότερο καιρό στην αιχμαλωσία. Οι 65dos γίνονται από τα συγκροτήματα που πρέπει σίγουρα να προσέξεις. Το The Destruction of Small Ideas, ο τρίτος τους δίσκος, δεν έλαβε και τις καλύτερες κριτικές, πολύ μίλησαν για ανακύκλωση των ίδιων στοιχείων και για μουσικό αδιέξοδο, φυσικά διαφωνώ, θεωρώ το τρίτο τους δείγμα γραφής αξιόλογο και θεμέλιο για αυτό που επακολούθησε.

Ερχόμαστε στο 2010, πολλοί τους έχουν ξεγράψει, αλλά οι 65dos ετοιμάζουν νέο δίσκο και τα live τους δείχνουν ότι θα παραμιλάμε με το αποτέλεσμα. Το πρώτο σοκ έρχεται με το Weak4, ένα ep που κυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία και παρουσίαζε ένα τραγούδι από το επερχόμενο We Were Exploding Anyway. Η αλλαγή στον ήχο τους είναι εμφανής και όλα προδίδουν πως τα ηλεκτρονικά στοιχεία θα υπερισχύουν στο νέο τους πόνημα. Και στις 26 Απριλίου σκάει η ατομική βόμβα, γιατί κάτι τέτοιο σου φέρνει στο μυαλό η πρώτη ακρόαση του WWEA, κάτι που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημία. Οι ρυθμοί είναι ξέφρενοι, τα τύμπανα και το drum machine σε γρονθοκοπούν όπου βρεθείς και όπου σταθείς, αν γλυτώσεις από αυτό έρχονται να σου επιτεθούν τα  (εμφανώς περισσότερα) μπλιμπλίκια, τα οποία μεταμορφώνουν τους 65dos σε ένα ηλεκτρονικό θεριστή. Όσοι γενναίοι συνεχίσουν αντιμετωπίζουν και την βιαιότητα των κιθαριστικών ξεσπασμάτων, που δεν θα μπορούσαν αν λείπουν από τον δίσκο τους. Το αποτελείωμα έρχεται με τα, για ακόμη μια φορά, εξαιρετικά samples αλλά και με την συμμετοχή του Robert Smith στο καταπληκτικό ''come with me''.

Οι 65daysofstatic έχουν ξαναγεννηθεί, πετάνε από πάνω τους την ταμπέλα του post rock και μπαίνουν για τα καλά στον χώρο της πειραματικής electronica. Τα χορευτικά beats και τα γιγάντια ηλεκτρονικά μπάσα τους πρέπει να περιέχονται κιόλας στα play-list των Εγγλέζων djs και να δημιουργούν αναστάτωση και ταραχή στον κόσμο, όταν όλος αυτός ο όγκος τους χτυπάει αλύπητα στο στήθος. Μιλάμε για κάτι καινοτόμο και πρωτόγνωρο, θα σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα.