the vertigo of bliss

Μετά από λίγα δακρυγόνα και αρκετό τρέξιμο στην πανεπιστημίου, μετά από ένα τεράστιο κύκλο και πολύ περπάτημα κατάφερα να φτάσω στο An. Λίγο πριν τις εννέα και μισή ελάχιστος κόσμος βρίσκονταν εντός και εκτός του μαγαζιού. Περίεργο πράγμα σκέφτηκα αφού το εισιτήριο ήταν σε λογική τιμή (20€). Και δεν χρειάζεται να είσαι και ο μεγαλύτερος φαν των Wooden Shjips για να πας να τους δεις live (ούτε εγώ είμαι εξάλλου). Χωρίς να γνωρίζω απόλυτα το δισκογραφικό τους έργο και έχοντας ακούσει κυρίως διάσπαρτα τραγούδια, ήθελα οπωσδήποτε να ζήσω τις ψυχεδελικές τους περιπέτειες από κοντά. Το πρώτο support, o No God Ritual, δυστυχώς έπαιξε σε ελάχιστο κοινό. One man show, με δύο πεταλάκια, δυο τρία άλλα μηχανάκια (πως τα λένε τέλος πάντων), μια κιθάρα και αρκετή όρεξη για πειραματισμό. Ένα συνεχόμενο track, είκοσι λεπτών περίπου, παίζοντας με τις συχνότητες, με τους βόμβους και με τις δυνατότητες του ενισχυτή και των ηχείων. Στην συνέχεια ακολούθησαν οι Nechayevschina (και αυτούς τους άκουγα για πρώτη φορά), η έκπληξη της βραδιάς. Πιτσιρικάδες, με περισσό ταλέντο, ευρηματικότητα στον ήχο, όρεξη για φασαρία και κοπάνημα. Οι Ψυχεδελικές κιθάρες με ανατολίτικες καταβολές, τα δυναμικά τύμπανα και το βαρύ μπάσο έκαναν τις instrumental συνθέσεις τους ξεσηκωτικές και δεν μας επέτρεπαν να μην μπούμε στο ρυθμό τους. Εξαιρετικοί. Το κύριο μενού, οι Wooden Shjips, έσκασε στην σκηνή στις έντεκα και τέταρτο και για περίπου εβδομήντα λεπτά οι Καλιφορνέζοι μας ταξίδεψαν με τις βρώμικες μελωδίες τους. Το An είχε πλέον αρκετό κόσμο, το Echo στα φωνητικά λειτουργούσε σαν επιπλέον μουσικό όργανο και έδινε ένα ακόμη περισσότερο χαοτικό ύφος στον ήχο των Shjips, σπρώχνοντας μας όλους (οκ, τους περισσότερους) σε μια γλυκιά ακουστική μέθη.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ