είδα live τους a place to bury strangers και είμαι καλά

Την περίμενα καιρό αυτή την συναυλία. Δεν ξέρω αν το κατάλαβαν πολλοί αλλά αυτό ήταν ένα από τα live της χρονιάς (και όχι μόνο). Όσοι δεν ήρθαν θα χτυπάνε τα κεφάλια τους αργότερα. Ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ένα εξηντάλεπτο καυλωτικής φασαρίας. Όχι, όχι, μην με παρεξηγείται, δεν ήταν απλή, αδικαιολόγητη, ανούσια φασαρία. Ήταν μια μεγαλειώδη, πανέξυπνη, ευρηματική, ισοπεδωτική φασαρία. Και όταν αυτός ο οδοστρωτήρας ξεκινάει τις μηχανές του με το αγαπημένο σου τραγούδι (Βλέπε Ego Death), ε σόρρυ κιόλας αλλά κάθεσαι σιωπηλός και περιμένεις την στιγμή που θα σε καταπατήσει. Δεν ήταν ο Ackermann, ούτε ο Jono MOFO, ούτε ο Jay Space που έκανε την διαφορά, ήταν και οι τρεις μαζί, από το ξεκίνημα η σύνδεση μεταξύ τους ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Για το τζαμάρισμα τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε λεπτά τι να πεις πάλι, ότι και να πεις θα είναι λίγο.

Υ.Γ1 Η αναλογία ανδρών-γυναικών ήταν 50%-50%, μπορεί τώρα που το σκέφτομαι οι γυναίκες να ήταν και περισσότερες, respect στο ''ασθενές φύλο''.

Υ.Γ2 Ναι ο zeugolator φορούσε ωτοασπίδες σχεδόν σε ολόκληρο το live, μόνο στο τελειωτικό τζαμάρισμα τόλμησε να τις βγάλει. Καλά έκανε γιατί μετά το live των Fuck Button άκουσε στο 100% μετά από 5 μέρες.

Υ.Γ3 Την συναυλία αυτή μόλις τελείωσε ο zeugolator την χαρακτήρισε γρήγορα γρήγορα ως την καλύτερη της ζωής του, δεν κράτησε για πολύ όμως, τον πλησίασε αυτός ο κερατάς και του είπε κατά λέξη ''ίσως από τα καλύτερα live που έχουν γίνει στην χώρα μας, αλλά σε κλίμακα my bloody valentine αυτό ήταν ένα 0,3 στα 100''.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ