omg, it's virginia woolf

Τα 75 λεπτά του An δεν ήταν αρκετά. Δεν λέω, το νόημα το έπιανες αλλά μια επανάληψη ήταν επιτακτική. Κάθε παρασκευή σχεδόν βρίσκομαι θεσσαλονική, παιχνιδάκι να σταματήσω κάνα δυο στάσεις νωρίτερα. Οι Murder By Death παίζανε την παρασκευή, μέρα κουτί, με τον Αγγελάκα την ίδια μέρα, τίγκα το κηποθέατρο της Λάρισας. Μαζεύτηκαν γύρω στα χίλια άτομα και στους MBD πρέπει να είχαν μείνει τουλάχιστον οκτακόσια. Η τετράδα από την Indiana τα έχασε, ενθουσιάστηκε υπέρμετρα, σίγουρα δεν θα είχαν δει πότε τόσο κόσμο σε συναυλίες τους (κάτι τέτοιο τουλάχιστον ψέλλισε ο μπασίστας μετά το τέλος της συναυλίας). Η παρουσία τους ήταν καταιγιστική (Arturo Bandini κρίμα που δεν κατάφερες να έρθεις), με πάθος, ενέργεια, συναίσθημα, και έναν Turla να λέει συνέχεια ευχαριστώ. Ακούστηκαν τα κλασικά τραγούδια αλλά εκεί που έγινε ο πανικός (και είμαι λιγάκι πιασμένος μέχρι και σήμερα από το ταρακούνημα) ήταν στα "I'm Afraid of Who's Afraid of Virginia Woolf" και "Those Who Stayed", δύο από τα αγαπημένα μου και τα καλύτερά τους. Αφού ακούσαμε τον Turla να διασκευάζει μόνος του το Bang Bang ανέβηκαν στην σκηνή και οι υπόλοιποι τρεις για ένα μεγαλοπρεπές encore, γύρω στη μία ώρα και σαράντα λεπτά κράτησε η εμφάνιση τους, χορταστική όσο δεν παίρνει, θα ξαναέρθουν σύντομα, αυτό είναι σίγουρο, και εμείς θα είμαστε εκεί, και αυτό είναι σίγουρο.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ