for those who died dancing

Είναι κρίμα που έτσι απλά και γρήγορα συγκροτήματα εξαφανίζονται από την ενεργό δράση. Είναι λυπηρό να διαβάζεις ότι αγαπημένα συγκροτήματα οδηγούνται στην διάλυση για τον ένα ή άλλο λόγο. Μερικές φορές μπορεί να είναι και για καλό, αλλά τις περισσότερες νομίζω πως όχι. Θυμάμαι πόσο χαλάστηκα με την απόφαση των Aereogramme να τερματίσουν αυτό που ξεκίνησαν με το A Story In White το 2001, κρίμα, ειλικρινά. Σήμερα ακούγοντας το Other Arms των εγγλέζων Redjetson ένιωσα και πάλι το ίδιο. Το Other Arms κυκλοφόρησε σχεδόν ένα χρόνο μετά την διάλυση του συγκροτήματος, τον περασμένο μάιο (στην αγαπημένη μου Gizeh Records). Είναι (ήταν) από τα σχήματα που προχώρησαν το post rock ένα βήμα πιο πέρα. Θυμίζουν αρκετά iLiKETRAiNS, Her Name Is Calla, Jeniferever, Youthmovies, δηλαδή συγκροτήματα που έβαλαν και φωνητικά μέσα στον post παροξυσμό τους. Η φωνή του Clive Kentish είναι φανταστική, σε μαγεύει με κάθε στίχο που ξεστομίζει και πλαισιώνεται τόσο άρτια με τα πλούσια έγχορδα, το Glockenspiel και τα έξυπνα πλήκτρα που λες και οι Redjetson έχουν βρει κάποια μαγική συνταγή. Σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει η ενορχήστρωση και η κρυστάλλινη παραγωγή. Το Other Arms είναι το ιδανικό αποχαιρετιστήριο αντίο του κουιντέτου, είναι sold out εδώ και καιρό, οπότε ψάξε άλλους τρόπους για να το βρεις και να το απολαύσεις.

R. I. P

This, Every Day, For The Rest Of Your Life