Ο
Phil Elverum aka
Mount Eerie (και παλιότερα
The Microphones) είναι ένας σπουδαίος και ξεχωριστός καλλιτέχνης. Έχει κυκλοφορήσει ένα κάρο 10'', 12'' και Lp, χωρίς κανένα να πέφτει ποιοτικά κάτω του καλού. Και μπορεί το φετινό
White Stag που λάβαμε στα χέρια μας πριν λίγους μήνες να μην ήταν και τίποτα σπουδαίο, αλλά το
Wind's Poem είναι άλλη μια τεράστια δουλειά εκ μέρους του. Όχι όχι, δεν έχει να κάνει με
black metal όπως πιθανόν να διαβάσατε στα blogs που μοιράζουν τον δίσκο. Βρίσκεται στα γνωστά του
lo-fi μονοπάτια, μόνο που καμιά φορά το
distortion ξεφεύγει
''λίγο'' παραπάνω. Το ξεκίνημα με το
''Wind's Dark Poem'' είναι όντως ψαρωτικό, καθώς κιθάρες και τύμπανα οργιάζουν λες και έχουν στήσει ένα χορό μαύρης μαγείας. Με το εντεκάλεπτο
''Through The Trees'' βυθιζόμαστε στη λήθη της μουσικής παράνοιας του
Phil και από κει και πέρα γινόμαστε μάρτυρες ενός υπέροχου
lo-fi παραμυθιού στο οποίο σκάνε ξαφνικά μερικά βίαια και αιμοβόρα θηρία. Υπέροχο αποτέλεσμα, βαρύ, μαύρο, εσωστρεφές, χειμωνιάτικο (τι σας λέω μέσα στους καύσωνες τώρα ε;). Τέλος πάντων, αγόρασε το [από το προσωπικό ηλεκτρονικό
μαγαζάκι του
Phil (προτίμησε τις κυκλοφορίες σε βινύλιο, εξαιρετικές δουλειές)], άκουσε το, απόλαυσε το, και ύστερα πες μου αν θες την γνώμη σου.
Ο Phil Elverum aka Mount Eerie (και παλιότερα The Microphones) είναι ένας σπουδαίος και ξεχωριστός καλλιτέχνης. Έχει κυκλοφορήσει ένα κάρο 10'', 12'' και Lp, χωρίς κανένα να πέφτει ποιοτικά κάτω του καλού. Και μπορεί το φετινό White Stag που λάβαμε στα χέρια μας πριν λίγους μήνες να μην ήταν και τίποτα σπουδαίο, αλλά το Wind's Poem είναι άλλη μια τεράστια δουλειά εκ μέρους του. Όχι όχι, δεν έχει να κάνει με black metal όπως πιθανόν να διαβάσατε στα blogs που μοιράζουν τον δίσκο. Βρίσκεται στα γνωστά του lo-fi μονοπάτια, μόνο που καμιά φορά το distortion ξεφεύγει ''λίγο'' παραπάνω. Το ξεκίνημα με το ''Wind's Dark Poem'' είναι όντως ψαρωτικό, καθώς κιθάρες και τύμπανα οργιάζουν λες και έχουν στήσει ένα χορό μαύρης μαγείας. Με το εντεκάλεπτο ''Through The Trees'' βυθιζόμαστε στη λήθη της μουσικής παράνοιας του Phil και από κει και πέρα γινόμαστε μάρτυρες ενός υπέροχου lo-fi παραμυθιού στο οποίο σκάνε ξαφνικά μερικά βίαια και αιμοβόρα θηρία. Υπέροχο αποτέλεσμα, βαρύ, μαύρο, εσωστρεφές, χειμωνιάτικο (τι σας λέω μέσα στους καύσωνες τώρα ε;). Τέλος πάντων, αγόρασε το [από το προσωπικό ηλεκτρονικό μαγαζάκι του Phil (προτίμησε τις κυκλοφορίες σε βινύλιο, εξαιρετικές δουλειές)], άκουσε το, απόλαυσε το, και ύστερα πες μου αν θες την γνώμη σου.
Σχόλια