''high quality posthop''
Είναι καλός. Είναι πολύ καλός ο Troy Gronsdahl a.k.a. Soso. Είναι χειμαρρώδεις, ραπάρει τους στίχους του με συναίσθημα και πάθος, σαν να είναι η τελευταία φορά που θα τραγουδήσει. Γράφει στίχους ξυράφι και τους συνδυάζει με τις μελαγχολικές του λούπες αριστοτεχνικά. Δεν ξέρω αν είναι θλιμμένος αλλά σίγουρα γεννάει θλιμμένη μουσική, άθελα του ή όχι. Τα είκοσι τρία λεπτά του "All They Found was Water at the Bottom of the Sea" τους πήρε σχεδόν τρία χρόνια για να τα ολοκληρώσουν. Δεν έχω ακούσει προσωπικές δουλειές του Dj Kutdown αλλά νομίζω πως το άλμπουμ θυμίζει καθαρά soso. Και ας μην τον απολαμβάνουμε στην ανάγνωση των ιστοριών του. Η φωνή του είναι παρών απών. Σκοτεινά και πένθιμα πλήκτρα σε συνδυασμό με τεμπέλικες λούπες που λες και το drum machine βγήκε στην σύνταξη και πέντε έξι σκόρπιες λέξεις εδώ και εκεί. Θαυμάσιο. Όλη η ηρεμία και η γαλήνη που βιώνει στο Saskatoon δοσμένες σε νότες, περασμένες μέσα από ένα μουσικό φίλτρο. Μετακομίζω!
Σχόλια
(πάω να συνεχίσω το πακετάρισμα)
Τρυφερός και ευαίσθητος, άλλωτε απόκοσμος αλλά πάντα υπερμετρα συναισθηματικός καταφέρνει να δημιουργήσει στον ακροατή πλήθος όμορφων εικόνων...
Παρόλο που πρόκειται για ένα κυρίως instrumental άλμπουμ (αναμεταξύ μας οι στίχοι του πάντα με προβληματίζανε υπήρχαν στιγμές που αδυνατούσα να μπω στο πνεύμα τους) εντούτοις τα καταφέρνει για μια ακόμη φορά να δημιουργήσει ένα συναρπαστικό μουσικό ταξίδι στη πορεία του οποίου συναντάς υποτονικές λούπες,samples, και λίγους φυσικούς ήχους..
Τον αγάπησα κυρίως μέσα απο το εκπληκτικό δημιούργημά του tenth street and clarence (δίσκο τον οποίο χάρισα κάποια χρόνια μετά σε μια μεγάλη μου αγάπη)
...γεννάει θλιμμένη μουσικήΠάντα είχα τις "ενστάσεις" μου όταν άκουγα αυτόν τον όρο...
Δε νομίζω ότι υπάρχει θλιμμένη μουσική.
Θλιμμένοι άνθρωποι υπάρχουν μόνο...που απλά ενδυναμώνεται το συγκεκριμένο συναίσθημα μέσα απο αυτήν..
Καλορίζικες οι αλλαγές κύριε ζευγολάτορα...:)