Καταρχάς σε τραβάει το όνομα τους, Mt. St. Helens Vietnam Band, πως τους ήρθε, πολύ θα ήθελα να μάθω το story της επιλογής. Μετά νιώθεις μια νοσταλγία όταν βλέπεις ότι κατάγονται από το Seattle, και λες θα θυμηθώ τα παλιά. Μετά ακούς το πρώτο τραγούδι και ζεσταίνεσαι. Αφού περάσεις το γαμάτο cheer for fate, έχεις βάλει τον ρυθμό τους μέσα σου, γουστάρεις το κιθαριστικό όργιο, τις αψυχολόγητες εναλλαγές στα τύμπανα, τα φωνητικά σου γαργαλάνε τα αυτιά και εσύ δεν μπορείς να μην αγαπήσεις το ομότιτλο ντεμπούτο τους.
Καλύτερα να αφιέρωνες λίγο χρόνο να ακούσεις το "Sometimes I wish we were an eagle" του Bill Callahan (αν και μετά δύσκολα θα σταματούσες), παρά να βιαστείς (μετά από ένα σύντομο πέρασμα) να γράψεις για το Mt. St. Helens Vietnam band.
Μόλις αφιερώσεις λίγο χρόνο στους Manchester Orchestra θα κάνω και γω την επίσκεψή μου στα παραμύθια του αγαπητού smog (άσε που δεν κυκλοφόρησε ακόμη ο δίσκος, ντροπή, πάλι παρανομίες έκανες;)
Καταρχάς σε τραβάει το όνομα τους, Mt. St. Helens Vietnam Band, πως τους ήρθε, πολύ θα ήθελα να μάθω το story της επιλογής. Μετά νιώθεις μια νοσταλγία όταν βλέπεις ότι κατάγονται από το Seattle, και λες θα θυμηθώ τα παλιά. Μετά ακούς το πρώτο τραγούδι και ζεσταίνεσαι. Αφού περάσεις το γαμάτο cheer for fate, έχεις βάλει τον ρυθμό τους μέσα σου, γουστάρεις το κιθαριστικό όργιο, τις αψυχολόγητες εναλλαγές στα τύμπανα, τα φωνητικά σου γαργαλάνε τα αυτιά και εσύ δεν μπορείς να μην αγαπήσεις το ομότιτλο ντεμπούτο τους. 
Σχόλια
Καλύτερα να αφιέρωνες λίγο χρόνο να ακούσεις το "Sometimes I wish we were an eagle" του Bill Callahan (αν και μετά δύσκολα θα σταματούσες), παρά να βιαστείς (μετά από ένα σύντομο πέρασμα) να γράψεις για το Mt. St. Helens Vietnam band.