the new goth

Είναι σίγουρα ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει την φετινή χρονιά. Έχει όλα αυτά που γουστάρω μαζεμένα σε μια μαγική συνταγή. Έχει πένθιμη μουσική, έχει μαύρους στίχους, έχει φωνή ξωτικού, έχει συναίσθημα, έχει αλήθεια, έχει ειλικρίνεια, έχει τσαγανό. Η Anja Plaschg είναι θεά. Θα μπορούσε να είναι η θεά των goth, θα μπορούσε να είναι η θεά των βαμπιριών, αλλά σίγουρα είναι και δικιά μου θεά. Αν πέθαινα αυτόν τον καιρό θα ήθελα σίγουρα να τραγουδάει στην κηδεία μου. Θα ήθελα το soundtrack της κηδείας μου (για αυτήν την περίοδο τουλάχιστον) να είναι γεμάτο με δικές της μελωδίες. Και ας μην έχει έγχορδα μαζί, μόνο πιάνο-φωνή, αυτό είναι αρκετό για να σε διαλύσει.

Σχόλια

Ο χρήστης M. είπε…
πραγματι εξαιρετικο album!
εχει ποσο καιρο που εχει "στοιχειωσει" τα βραδια μου!μακαρι αν λαβει κ την αναγνωριση που του αξιζει!
Ο χρήστης Unknown είπε…
Άστα βράστα ρε συ, θάνατος κανονικός η γκόμενα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις