Top 10 +3

Σας τα έχω σπάσει με τους Iliketrains αλλά φέτος η φωνή του Dave Martin με έχει στοιχειώσει κανονικά. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω το Spencer Perceval ή το The Deception και να μην με πιάσει μια ανατριχίλα. To Elegies To Lessons Learnt είναι για μένα ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς.

01. Iliketrains - I Am Murdered

Το Under The Giant Trees (EP) απλά με έστειλε αδιάβαστο. Το έχω ακούσει άπειρες φορές. Οι Efterklang όμως δεν αρκέστηκαν σ' αυτό και κυκλοφορούν σε λίγες μέρες το Parades, δηλαδή το τελειωτικό μου χτύπημα.

02. Efterklang - Maison De Rιflexion

Μπάντα που παρακολουθώ από τα πρώτα της βήματα και θεωρώ ότι της αξίζουν μεγάλα πράγματα. Οι 65dos έχουν ένα μοναδικό ήχο και στο The Destruction Of Small Ideas ακούγονται τόσο ολοκληρωμένοι όσο ποτέ.

03. 65daysofstatic - Don't Go Down To Sorrow (A-Listed Radio Edit)

Η μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου (δεν υπερβάλω) επέστρεψε φέτος με την 10η κυκλοφορία της αν μετράω σωστά. Η εξέλιξη των Neurosis είναι απίστευτη, σε κάθε άλμπουμ σε αιφνιδιάζουν. Έτσι και φέτος, το Given To The Rising ήταν μια αποκάλυψη.

04. Neurosis - Hidden Faces

Τους The Besnard Lakes αν θυμάμαι καλά πρέπει να μου τους πρότεινε ο mouxlaloulouda. Πόσο καλά έκανε! Psychedelic/pop/progressive? Δεν ξέρω αλήθεια, εγώ θα έλεγα απλώς πανέμορφη μουσική. To The Besnard Lakes Are The Dark Horse είναι όνειρο.

05. The Besnard Lakes - Ride The Rails

Οι Okkervil River αποτελούν άλλη μια προσωπική αδυναμία. Πίστευα ότι μετά το Black Sheep Boy δεν θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν εξίσου καλή δουλειά αλλά με διέψευσαν, το The Stage Names είναι άπαιχτο.

06. Okkervil River - Title Track

Έχουν γραφτεί τόσα για τον Zach Condon απο το Gulak Orkestar και μετά που απορώ πως μπορεί και την παλεύει ακόμη. Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι είναι φυσικό ταλέντο και πως το The Flying Club Cup είναι άλλο ένα έπος.

07. Beirut - The Penalty

Δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια για να τρυπώσει στο μυαλό μου το Boxer. Οι National έχουν την συνταγή για σίγουρη επιτυχία. Μήπως να την πασάρετε και σε μερικούς άλλους βρε παιδιά; Η μήπως καλύτερα όχι;

08. The National - Start A War

Το Night Falls Over Kortedala το θεώρησα αρχικά πολύ χαρούμενο άλμπουμ για να του δώσω μεγάλη σημασία. Ακρόαση με την ακρόαση όμως οι μελωδίες και η φωνή του Jens Lekman με στήσανε στον τοίχο.

09. Jens Lekman - The Opposite Of Hallelujah

Το έχω λιώσει το Our Love To Admire, τι και αν όλοι μιλάνε ακόμη για την πρώτη τους δουλειά, δεν μου λέει τίποτα. Οι Interpol καταφέρνουν να βγάλουν δισκάρα για τρίτη συνεχόμενη φορά, τι άλλο να ζητήσουμε...

10. Interpol - Heinrich Maneuver

Μεγάλο μου κόλλημα οι Blonde Redhead. Μπορεί το 23 να μην είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ αλλά σίγουρα είναι μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες για φέτος.

+Blonde Redhead - Top Ranking

Άλλη μια μπάντα που έμαθα φέτος. Το Friend And Foe των Menomena πρέπει να το ακούσεις οπωσδήποτε, θα σου φτιάξει την διάθεση στα σίγουρα.

++Menomena - The Pelican

Τον Olvis τον έμαθα φέτος από το blog του M. Hulot. Το Bravado μόλις το άκουσα έτρεξα ευθείς αμέσως να το αγοράσω. O Örlygur Þór Örlygsson είναι από την Ισλανδία και όχι δεν παίζει post rock αλλά κάτι ανάμεσα σε indie και ambient. Μην το χάσετε!

+++Olvis - The Future is Now