What A #uck
22:00 περίπου και ο Jeff Klein ανεβαίνει στην σκηνή. Την αμαρτία μου θα την πω, δεν είχα ακούσει κάτι από τις δουλειές του και δεν ήξερα τι να περιμένω. Ο εμφανισιακά λίγο Get Cape, Wear Cape, Fly και λίγο Robert Smith με παρέα μία ηλεκτροακουστική κιθάρα και δύο πεταλιέρες ωσάν την κεφάλα μου ήταν αρκετά καλός. Λούπα στην λούπα έδινε τον ρυθμό και δημιουργούσε από το μηδέν πολύ όμορφα και λιτά τραγουδάκια. Ευχάριστα πέρασαν τα τριάντα λεπτά με την ιδιαίτερη φωνή του Klein και τις πολύ καλές μελωδίες του. 22:30 με 23:05 μια χωρίς λόγο καθυστέρηση να βγουν οι Twilight αφού δεν είχαν να ξεστήσουν μιας και ο προαναφερθείσας δεν είχε μπάντα. Τέλος πάντων το προσπερνάω αυτό. Ο Dulli και η παρέα του χιμάνε στην σκηνή και δίνουν αυτό ακριβώς που περίμενα και κάτι παραπάνω. Σαφώς περισσότερο ορεξάτοι σε σχέση με την πρώτη φορά που τους είδα πριν δύο χρόνια (αν δεν κάνω λάθος) στο Vilka στην Σαλόνικα. Μέχρι της 00:20 όλα πήγαιναν καλά, βγάζανε μια δυναμική και έναν όγκο απίστευτο, η πριν λίγα λεπτά εμφάνιση του Lanegan ενθουσίασε το κοινό αλλά κάπου εκεί κάτι στραβώνει και ο Dulli τα βροντάει και την κοπανάει. Ο Johnny αρχίζει να μαζεύει κιθάρες και καλώδια και το κοινό τα παίζει. Φωνάξτε για να βγει λέει κάποιος και μια κοπελιά ανεβαίνει στο stage αρπάζει το μικρόφωνο και αρχίζει να φωνάζει come back, come back! Εκεί που όλοι νομίζαμε ότι αυτό ήταν, τα όργανα ξαναβγαίνουν, ο Dulli κάθεται στο πιάνο και λέει ‘’δεν σας άκουσα να φωνάζετε’’, και με ένα ‘’what a fuck!’’ ξεκινά το γλέντι. 01:00, ο Dulli λέει ‘’καληνύχτα, ευχαριστώ’’ και την κοπανάει. Τέλος!
Σχόλια