Μπροστά Από Μία Οθόνη

Πέμπτη 21-9-2006, Νύχτες Πρεμιέρας, Αττικόν
20:30 Stephanie Daley (ΗΠΑ, 90')
Σκηνοθεσία Χίλαρι Μπρούερ

Πρώτη μου ταινία για το φεστιβάλ και αν και καταβάθος δεν την διάλεξα την ταινία αλλά απλώς μου έκατσε και την είδα δεν το μετάνιωσα. Δεν είχε ούτε τίποτα απίστευτες ερμηνείες, ούτε καμιά τρελή σκηνοθεσία. Το δυνατό σημείο της ταινίας ήταν το κεντρικό της θέμα, οι επιπτώσεις της απώλειας απο την μία και της δημιουργίας της ζωής απο την άλλη. Ανήλικη φέρνει στο κόσμο ένα παιδί που δεν ξέρει κανείς οτι κυοφορεί, και αν και επιφανειακά η κοπέλα θέλει να γίνει μητέρα, θέλει να κρατήσει το παιδί, υποσυνείδητα δεν το θέλει και οπώς εξηγεί στην ταινία το σκοτώνει με την σκέψη της. Το γεννά μέσα σε τουαλέτες, το τυλίγει σε χαρτί υγείας και το πετά στον κάδο των αχρήστων. Καταλήγει να εξηγεί τα γεγονότα σε μια ψυχολόγο η οποία είναι στον 7ο μήνα της εγγυμοσύνης της. Τα προβλήματα της ψυχολόγου με την εγγυμοσύνη είναι πολλά, και αν και αυτή θεωρητικά φαίνεται να θέλει πάρα πολυ αυτό το παίδι κατά βάθος το θεωρεί βάρος. Η κοπέλα μετά απο κάποιες επισκέψεις καταφέρνει και ξεφωνίζει πως ναι δεν το ήθελε αυτό το παιδί και εξιλεώνεται κατα κάποιο τρόπο και μέσα απο αυτή την ενέργεια λύτρώνεται και η ψυχολόγος η οποία θέλει αλλα δεν μπορεί να παραδεχτεί οτι βρίσκεται στην ίδια θέση.

Σάββατο 23-9-2006, Νύχτες Πρεμιέρας, Απόλλων
20:30 Do Over (Ταϊβάν, 113')
Σκηνοθεσία Τσένγκ Γιου-Τσιέ

Είχα αποφασίσει να πάω στο Half Nelson αλλά τελευταία στιγμή μπήκα στο Απόλλων. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια τρέφω μεγάλη συμπάθεια για το Ασιατικό σινεμά οπότε περίμενα κάτι καλό και δεν απογοητεύτικα. Πολλές ιστορίες διαφόρων χαρακτήρων μπερδεμένες μεταξύ τους οπού σε κάποιο σημέιο συναντιούνται και βγάζεις νόημα, συχνά μπρός πίσω στο χρόνο, γυρίσματα ταινίας μέσα στην ταινία χωρίς να καταλαβαίνεις τι είναι αληθινό και τι όχι. Η ταινία έχει δύο εκδοχές για το τέλος της, όπως έχει δύο γραμμές ζωής στην παλάμη της η μία πρωταγωνήστρια. Το ένα τέλος είναι το απαισιόδοξο, το μελαγχολικό όπου και το ένα ζευγάρι των πρωταγωνιστών καταλήγει να αυτοκτονεί φυτεύοντας απο μία σφαίρα στο κεφάλι τους. Το άλλο τέλος και αυτό που διαλέγει και ο σκηνοθέτης είναι το χαρούμενο, το αισιόδοξο αυτό που όλοι ζήσαν καλά και εμείς καλύτερα. Όπως είπε και ο Γιου Τσιέ στο τέλος της ταινίας it's good to be alive. "Είμαι είκοσι εννέα χρονών είπε και αν και δεν ξέρω γιατί, ζώ, και θα ζώ για ακόμη πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια, το μόνο που ξέρω είναι πως πηγάζει μια ενεργητικότητα απο μέσα μου και είναι αυτή που δίνει νόημα στη ζωή μου και με ωθεί στο να δημιουργώ αυτούς τους χαρακτήρες".

Σαββάτο 23-9-2006, Νύχτες Πρεμιέρας, Απόλλων
23:00 Totally F***ed Up (HΠΑ, 80')
Σκηνοθεσία Γκρεγκ Αράκι

Είναι γνωστό ότι συχνά πυκνά ο Αράκι καταπιάνεται με τους ομοφυλόφιλους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η ομάδα των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν και εδώ μας παρουσιάζει μια παρέα τεσσάρων γκέι αγορίων και δύο λεσβιών. Δυσκολίες στην αναζήτηση συντρόφου, δυσκολίες στο σπίτι, συνεχές κρύψιμο και υποκρισία, κοινωνική κατακραυγή, απιστίες, περιστασιακό sex, aids......κτλ. Σε μία εποχή που τόσα τρελά συμβαίνουν γύρω μας η ομοφυλοφυλία είναι κάτι απαγορευτικό, το μελανό σημείο, ταμπού, η λέξη που δεν πρέπει να αναφέρεται. Πάνω κάτω αυτά είναι τα θέματα που θίγει η ταινία με οξύ αλλά και συνάμα ομαλό τρόπο.